Priča o Sarajevu krajem pedesetih godina u kojoj se sugestivno prepliću stvarnost i fantastika, surovost i nežnost, ideologija i ljubav, istina života i hipnotičko bekstvo od nje. Abdulah Sidran, pesnik, prozaist i filmski scenarist, rođen je 1944. godine u Sarajevu. Osnovnu školu, gimnaziju i Filozofski fakultet pohađao u Sarajevu. Uređivao omladinske listove i časopise, predavačke tribine, itd. Do aprila 1992., kad je počela agresija na njegovu domovinu, bio zaposlen na TV Bosne i Hercegovine, kao ”vodeći dramaturg. U književnosti se javio sredinom sedamdesetih godina, pesmama i prozom, u generaciji mladih knjizevnika koju cesto nazivaju ”sezdeset-osmaskom”. Za svoje pjesnicke knjige nagradjivan je najznačajnijim književnim i društvenim priznanjima (Šestoaprilska nagrada grada Sarajeva, Godišnja nagrada Udruženja književnika BiH, Godišnja nagrada Izdavačkog preduzeća ”Svjetlost”, Zmajeva nagrada, itd.) U ratu objavljena, knjiga njegove poezije ”Sarajevski tabut”, nagrađena je izuzetnim priznanjem, ”Nagradom slobode”, PEN-centra Francuske. (Prethodni laureati: Solženjicin, Saharov, Havel.) Izbori iz njegove poezije, u prevodu na nemački, francuski, italijanski, objavljeni u Austriji, Francuskoj, Italiji (Insel bin ich, im Herzen der Welt, Cercueil de Sarajevo, La bara di Sarajevo). Za italijansko, dvojezično, izdanje, dobio nagradu ”Premio letterario 1996 della Fondazione Laboratorio Mediterraneo”. Jedan je od najznačajnijih filmskih autora (scenarista) u eks-jugoslavenskoj kinematografiji (”Sjećas li se, Dolly Bell?”, ”Otac na službenom putu”, reditelja Emira Kusturice, ”Kuduz” Ademira Kenovića, itd.) Kao filmski autor, dobitnik je brojnih nagrada i priznanja.
Još uvek nema recenzija. Budite prvi koji će podeliti utiske.
